Victor Fleutre
Victor Fleutre, 28, begon in januari 2013 met klimmen in Amiens in een kleine klimzaal in het centrum van de stad. Hij was meteen verkocht. Zes maanden later ontmoette hij Julien Gromez, nu routezetter bij Arkose. Hij was het die hem introduceerde tot de opening in 2013. Voorheen gespecialiseerd in de doorverkoop van auto-onderdelen, besloot hij deze activiteit volledig stop te zetten en in 2018 naar Quebec te verhuizen. Dit vertrek vond plaats dankzij zijn ontmoeting met een routezetter uit Quebec tijdens het klimmen in Fontainebleau. Dit was zijn eerste avontuur in het buitenland. De kans voor hem om te zien wat er aan de andere kant van de Atlantische Oceaan gebeurde.
SNAP : Wat is het verschil in het beroep van routezetter tussen Frankrijk en Canada ?
Victor: "In Canada is het beroep recenter dan in Frankrijk. Het indoorklimmen is minder cultureel ingebakken dan in Frankrijk. In Canada zijn ze dicht bij Yosemite, bij veel dingen, ze hebben een meer ontwikkelde outdoor cultuur dan hier. Maar in Montreal gaat het snel. Er zijn al 18 klimzalen. Het is een stad in ontwikkeling. Ik kwam bij toeval en het bevalt me hier erg goed. Ik kwam aan als routezetter en sinds een jaar ben ik hoofd routezetter bij Beta Bloc Montreal Dorval."
SNAP : Wat zijn de sterke en zwakke punten van deze baan ?
Victor: "In mijn situatie zijn er niet veel zwakke punten. In het begin waren de lonen relatief laag, maar uiteindelijk ontwikkelde het werk zich snel. Bovendien moet je oppassen dat je je niet verwondt, zeker als je vijf dagen per week open bent. Wat de sterke punten betreft: het is een creatieve baan. Er is een zekere mate van vrijheid over het eindproduct, over hoe je mensen wilt laten klimmen, hoe je mensen les geeft ! Het is het plezier om mensen aan de basis te laten klimmen. Bovendien open ik op verschillende plaatsen, wat de ontmoetingen diverser maakt en me toelaat andere manieren van werken te ontdekken."
SNAP : Zijn er beperkingen opgelegd door de klimzalen ?
Victor: "Je moet de visie van de hoofd route setter volgen. Sinds ik route setter ben geworden, is het aan mij. We overleggen alleen met de klimzaal over de verdeling van de openingsniveaus. Qua volgorde van shots, kleuren en openingen heb ik veel vrijheid."
SNAP : Hoe beslist u voor de merken van klimmen holds ?
Victor: " Ik ben niet bijzonder gehecht aan één merk. Ik denk dat iedereen echt goed spul heeft, afhankelijk van waar ik het voor wil gebruiken. In de basis hou ik erg van beweging, ik heb geleerd om een beetje design te doen. Ik was er niet voor voorbestemd, maar ik geniet er echt van. Ik hou van alles wat gestueel is, open, dynamische grepen. Ik ga voor eenvoudige vormen, zeer eenvoudige vormen met gedefinieerde grepen, in plaats van grepen die eruit zien als rotsen. Ik hou van wedstrijdgebaren. Ik probeer ook veelzijdig te zijn en afwisseling te hebben voor de klanten."
SNAP: Heb je Snap holds al geprobeerd?
Victor: "Ik was zeer verrast door de Snap Holds. Yoris heeft echt alle vormen tot hun maximale potentieel gepusht."
SNAP : Zijn er langetermijnprojecten waar u van droomt?
Victor: "Ik zou willen reizen om te openen. Om enkele landen te bezoeken om te ontdekken, om wedstrijden te openen, om te zien wat er om ons heen gebeurt, om mensen te ontmoeten, andere culturen, andere klimmers... Ik zou overal ter wereld willen kunnen openen. Openen in Australië, in de Verenigde Staten, in Canada... in verschillende landen. Ik ben erg benieuwd om te openen op de eilanden (prachtige plaatsen om te bezoeken, bijvoorbeeld Hawaii, Noumea, met vrienden die zon hebben). Australië is heel inspirerend, Zuid-Amerika, de VS, Japan... Dat zijn echt plaatsen waar ik heen wil en wil zien voordat ik stop met mijn carrière als routezetter."
SNAP : Hoe heb je je niveau in het indoor klimmen verbeterd? Heb je enig advies voor beginners ?
Victor: "Mijn verhaal is speciaal omdat ik de kans kreeg om te klimmen met Julien die heel sterk is. Hij heeft me technisch veel geleerd. In 8 maanden tijd deed ik 7C in Fontainebleau. Ik was al heel atletisch. Ik hoefde niet erg hard te werken, maar ik klom 6 dagen per week, twee keer per dag en ik had het geluk dat ik niet geblesseerd raakte. Je moet naar je lichaam luisteren om blessures te voorkomen, meer luisteren naar plezier dan naar prestatie, nieuwsgierig zijn naar alle stijlen, naar alles wat elders gedaan wordt. Dit heeft mij erg geholpen! Ik was altijd nieuwsgierig waarom ik het niet kon, ik probeerde altijd de bewegingen te begrijpen. Ik werd verliefd op deze sport. Luisteren naar meer ervaren mensen helpt echt. Ik kan mezelf pushen om harder te klimmen. Ik ben nooit een erg sterke klimmer geweest en dat is niet per se wat ik zoek. Mijn maximum is 8A/8A+, ik zal waarschijnlijk nooit 8C halen. Wat ik wil, is in elke stijl en in elke sector kunnen klimmen."
Clément Lechaptois, de meedogenloze van de rots
Met zijn 28 jaar is Clément een van de beste Franse buitenklimmers. Deze 8b en 8c cross klimmer heeft ons altijd geïntrigeerd. Wat is zijn levensstijl? Hoe verzoen je je beroepsleven met je passie als rotsklimmer? Hier is een terugblik op een dag met Clément.
We ontmoetten Clément in de Hautes-Alpes, bij Annecy. De dag begint met een weerscontrole van de week, zoals elke maandagochtend. Afhankelijk van de regenmomenten past Clément zijn tijdschema aan. Vandaag, met een stralende zon, beginnen we met een ochtend werken voordat we naar het bos gaan om ons te vermaken.
"Ik werk vaak 's ochtends, dan klim ik 's middags en doe ik 's avonds een training."
Niet te hebberig worden, 8B, Rocky Mountain National Park ©Marine Thevenet
SNAP: Wat is uw beroep? Leef je van het klimmen of heb je een professionele activiteit ernaast?
Clément : "In het klimmen zou ik zeggen dat ik semi-prof ben, een deel van mijn inkomen komt van sponsors en ik ben ook zelfstandig opener. Ook al open ik niet veel, het is een creatieve job die ik graag doe, een aangename omgeving. Ik open voor nationale teams en voor wedstrijden.
Tegelijkertijd, omdat ik van training houd en werktuigbouwkundig ingenieur ben, besloot ik een innovatief trainingsinstrument te creëren waarmee ik de echte wetenschappelijke gegevens van een training kan concentreren en toegankelijk kan maken voor klimmers. Het is een hulpmiddel dat meer gericht is op klimzalen, en we ontwikkelen momenteel een tweede Smartboard dat gericht zal zijn op individuen met mijn medewerkers."
Na een leerzame ochtend gaan we naar het gebied waar Clement momenteel traint, ongeveer een uur verderop.
"Het ideale tempo is om twee halve dagen buiten te klimmen, of gewoon op verkenning te gaan."
TopNotch, 8b, Rocky Mountain National Park
SNAP : Wat bedoel je met "verkennen"?
Clément : "Mijn passie is het ontwikkelen van nieuwe gebieden, het openen van buitenblokken. Al heel vroeg heb ik de keuze gemaakt om mijn werk op te offeren om naar buiten te gaan. Al meer dan vier jaar probeer ik mooie foto's en video's te maken en deze discipline toegankelijk te maken, te inspireren en de mooie plekken te laten zien waar je kunt gaan klimmen. Om ervoor te zorgen dat mensen erheen willen."
SNAP: Hoe kiest u uw projecten?
Clement: "Het aspect dat mij altijd motiveert in de zoektocht naar nieuwe boulders is esthetiek: vormen, holds, bewegingen... Ik klim niet graag naast een fabriek, ik ben graag op mooie plekken."
SNAP: Hoe vind je mooie plekken?
Clément: "Het is veel mond-tot-mondreclame, het kan zelfs met beoefenaars van andere sporten zijn, de jongens die lopen gaan veel verder dan wat wij in het klimmen kunnen doen. Le Grand Sablat is bijvoorbeeld gevonden door skiërs! Het is gaaf om met mensen in de bergen te praten, video's te bekijken... Ik zoek veel op Google Earth, lees IGN-kaarten en ga wandelen. Soms vind ik klompjes aan de kant van de weg als ik het het minst verwacht. Keien openen is niet erg natuurlijk voor mensen, meestal komen ze op een plek, kijken naar de topo en beperken zich tot het bestaande, maar soms ligt het net naast een kei, en had nog niemand het opgemerkt!
Ik heb wat gekke 7a's geopend, soms wat hoog en niet altijd toegankelijk. Gaandeweg zie je steeds meer lijnen verschijnen."
De klimsessie blijft hangen zoals bijna altijd bij deze meedogenloze rotsklimmer... gelukkig hadden we de hoofdlampen meegenomen!
Dreamtime, 8B+, Cresciano
